Het treinkarretje

2011 / 14 oktober : TekstHeks

“Koffie, thee, frisdranken, gevulde koek!” Traag duwt hij het karretje met versnaperingen door het gangpad van de coupé. Slechts enkele reizigers kijken op, met verveelde blik; de overigen zijn verdiept in één of ander ochtendblad of het display van hun mobiele telefoon. De regen trekt diagonale strepen langs de buitenkant van de raampjes. Het landschap erachter is, voor zover zichtbaar, grauw.

Onverrichterzake verlaat hij de coupé weer door de volgende schuifdeur. Op het balkon aangekomen aarzelt hij even en parkeert dan de kar in een hoek van het balkon. Met een diepe zucht laat hij zich op één van de klapstoeltjes neervallen. Het geratel van de wielen overstemt het gekletter van de regen.

Hij trekt één van de laden van het karretje open. Blikjes cola, 7-up en ijsthee. Niet zijn cup of thee. Hij opent een volgende lade. Suikersticks en creamersticks. Roerstaafjes. Er is ook nog een lade met in plastic verpakte belegde broodjes. Hij wil de laden alweer dicht schuiven, bedenkt zich dan en pakte één van de broodjes, pelt het plastic omhulsel eraf en neemt een hap. Kauwt traag. Het broodje smaakt naar plastic. De geelwitte plak die ertussen zit en die kaas moet voorstellen, ook.

Hij kijkt uit het raampje. De regen is opgehouden en de weilanden dampen. Uit de mist rijzen een paar gevlekte koeien op. De eerste huizen verschijnen aan de horizon en de trein begint vaart te minderen.

“Goedemiddag dames en heren, wij naderen station Amersfoort. Reizigers voor de richting Den Haag alsmede voor de richting Utrecht kunnen hier overstappen. Deze trein zal verder rijden naar Amsterdam en zal niet stoppen op de tussengelegen stations.”

Hij gaat rechtop zitten. Door de glazen schuifdeuren neemt hij waar hoe in de coupé bedrijvigheid ontstaat; mensen verrijzen van hun zitplaatsen, trekken jassen aan, pakken koffers en andere bagage uit de bagagerekken boven hun hoofd. Kranten worden verfrommeld en in de afvalbakjes gepropt of op de tafeltjes achtergelaten voor een eventuele volgende geïnteresseerde. De schuifdeuren gaan open en het balkon begint zich te vullen met mensen.

De trein stopt. Deuren ploppen open en de stroom mensen komt in beweging. Koffers worden het perron op getild, mensen stappen uit. Langzaam stroomt de trein leeg. Naast de open deuren staat de volgende lading passagiers al te wachten. Geuren van versgezette koffie en te lang gefrituurde kroketten waaien de trein binnen. Hij zit nog steeds op zijn klapstoeltje met de kar naast zich.
Snerpend klinkt het fluitsignaal. Plotseling, alsof hij daarop gewacht heeft, springt hij op en is met twee stappen de trein uit. En begint te rennen, het perron af, de stationshal door, de stad in. En hij blijft doorrennen, ook als hij het station al ver achter zich heeft gelaten en de trein al lang uit het gezicht is verdwenen.