Net (g)een potti
Toen ik het apparaat, of eigenlijk liever: voorwerp, voor het eerst onder ogen kreeg had ik geen flauw idee wat het voorstelde of waar het toe diende. Het leek nog het meest op een soort olielampje, zoëen waaruit, door Aladdin opgepoetst, ineens een geest verschijnt. Een sierlijk gevormd aardewerken kannetje met een smal en elegant tuitje. Het had ook wel iets weg van een witte zwaan maar dan zonder kop.
Het voorwerp bleek echter niet om olie in te branden noch om geesten op te wekken, en had ook niets met zwanen te maken. Het voorwerp was bedoeld om de neus te reinigen. De functie was eigenlijk niet meer dan die van een klein gietertje. Gevuld met een mengsel van water en zout wordt het gietertje met het tuitje in een van beide neusgaten gestopt, waarna het water door het andere neusgat het lichaam weer verwijderd, onderweg vuil, pollen en stof met zich meenemend en zo de neus zuivert van alles wat allergie of andere vormen van irritatie kan veroorzaken.
Het klonk allemaal heel simpel en het leek mij dat een gereinigde neus geen kwaad zou kunnen, dus na de instructies geyoutubed te hebben besloot ik het ook eens te proberen. Het zag er heel simpel uit: het kannetje vullen met de gewenste mengverhouding, de vulopening afsluiten met de bijbehorende kurk en het tuitje in het linker neusgat stoppen. Tot zover ging het goed.
Het leek zo simpel maar alles hangt af van een goede houding. Zoals de meeste lichaamsreinigende procedures was de neti pot waarschijnlijk ook afkomstig uit India, het land van yoga en kamasutra, waar de mensen gewend zijn aan de meest uiteenlopende lichaamshoudingen. Voor mij als stijve Westerlinge was het nog een hele toer om de juiste neti houding aan te nemen, zodat bij de eerste proefneming het zoute water niet in mijn andere neusgat terechtkwam maar in mijn mond, waar het al snel een onaangename smaaksensatie begon te creëren.
Waarschijnlijk niet ver genoeg voorovergebogen, dacht ik, dus probeerde ik het opnieuw. Met mijn haren reeds dweilend door de niet al te schone gootsteen kantelde ik opnieuw de pot, om deze keer de vloeistof door mijn rechteroor naar buiten te voelen lopen. Zucht.
Eindelijk had ik de juiste sta-houding te pakken en voelde ik een dun straaltje lauw, zoutig water door mijn andere neusgat heen de gootsteen in verdwijnen. Eureka! Maar al snel hield hield het straaltje op. De neti pot was leeg, en ik moest weer van voren af aan beginnen.
Een uur, twee liter water en een pot zout later was eindelijk mijn hele neus gereinigd en haalde ik, letterlijk en figuurlijk, opgelucht adem. Volgens de gebruiksaanwijzing zou het reinigen van de neus een kalmerende werking op de geest hebben. Tja ...